26 Oca 2008

BAB- II

Bu günde herşeye yeniden başlıyorum. her gün, her sabah, her öğlen, her akşam ve her gece kaldırabilirsem bitiyor. Önce sokaklara bakıyorum. Çıkmak için bir neden arıyorum, buluyorum çoğu zamanda kar yağmamış gibi davranıyorum. En son tokat attığım adamı buluyorum.
Ona borcumu ödemeye çalışıyorum. Sonra Çayırbaşına uğruyorum. Biraz bi şeyler kurtarıyorum. Kendim için değil, diğer müptezelleri dinlemek için. Olanlardan bahsediyorlar yaşadıklarından , yaşadıklarımızdan. Bunların hiçbirini hatırlamıyorum, cesaret edemiyorum. Olanların hiç biri umrumda değilmiş gibi yapıyorum. Sadece mevzuumu yaşamaya çalışıyorum.

Gün bitiyor. Akşam oluyor. Alkolden nefret ettiğimi söylüyorum bir diğerine beni dinlemiyor. Buna bazen bende inanmıyorum. konuşabildiğim anlarda uyuşmuş olduğum hiç hatırımdan çıkmıyor. Sövdüğüm herşeyden özür dilemek geliyor içimden, siktiret diyorum nasıl olsa kimse önemsemiyor. Hayata bağlı yerlerimin neresi olduğunu anımsıyorum. neyse onuda siktirediyorum.

Sonunda gece oluyor .kimseyi dinleyemiyorum. Bir şarkı mırıldanıyorum. eski bir hit ama sözleri beni yaralıyor. Herkes çekip gidiyor. Ben aşagılarda bi yerde hayatın anlamını arıyorum. Uzun zaman önce bulduğumu sandığım manayı siktiret bulamıyorum.

Telefonun olduğu yere kadar gidip gitmekte kararsız kalıyorum. Gidiyorum. Arayıp aramamakta teredütte kalıyorum. Arıyorum. Kendimi kandırmıyorum, seni kandırmayı düşünmüyorum bile, Güldürmek adına aptalca bi ton cümle kuruyorum, sen gülüyorsun, yeni hayatından bahsediyorsun. Bana hala inanamıyorsun nasıl olupta bu kadar değiştiğime. Arkadaş kalamayacağımızı düşünüyordun ama yanıldın, ilk defa benim hakkımda yanıldın. Ben yanılmadığını söylemek istiyorum. Yine haklı olduğunu haykırmak hala seni istediğimi haykırmak istiyorum. Siktiret diyorum . O çocuk senin için pek fazla anlam ifade etmiyor, bunları yüzüme yüksek sesle okuyorsun. Mahkemelerden nefret ediyorum. Yargılamak istemiyorum. Duyman gerekenleri söylüyorum. Dost gibi kaptıyorsun telefonu. Ben sesini duyduğum için mutluyum .
Ve ahize dıt dıt sesleri içinde kulağımda kalıyor.

Neyse siktiret yarının bu günden zor olmayacağını kim söyleyebilir.

Not: 22-11-2004'de yazmıştım bunları.

Hiç yorum yok: