22 Nis 2012

Temiz Kafa

Kafamın güzel olmadığı zamanlarda, düşünemiyorum. Artık böyle.Sanki bu yaşadıklarım, birlikte yaşadıklarımız, biri haksızlık yapıyor gibi. ki aksini gösteren bir ton delil var. Ben yapıyorum. Hak tan ben ayrılıyorum. Başıma şimdiye kadar gelen herşeyi ve gelecek muhtemel asap bozukluklarını öngördüm. Değiştirmek için kılımı kıpırdatmadım.  Objektif olmak. Sokayım objektife ve bilumum bakış açısına. Sorunları, insanları, işleyişi anlamak gerekir çözüm yollarını bulmak için.
Böyle büyüdüm. Tamirciliğin getirisi olarak önce anlamaya çalıştım. Sanıyorsam benimle ilgili kısımlarının işleyişini çözdüm, hayatın. En azından öyle bir his var hissedebilen yerlerimde.
Başına gelir. Çekersin. Başına gelir. Çekersin. Başına gelir. Çekersin. Sonra alışmışsındır. Başına gelmez. Sen çekersin. Sonra çekersin. Tek çekersin. Birilerini bulaştırıp çekersin. Çekmekler sırasında katlanılamaz bir adam olursun. Kimse seni dinlemez. Dinlemek istemez olur. Anlatamadığın, aktaramadığın için buruk kalırsın. Ama farkındasındır. Yeni hiç bir şey yok tekrar edersin kendini.

Koca İstanbul, ömür billah bildiğin herşey artık sana katlanamaz. İçinde senin olduğunu fark etmez. Kaybetmemek için bir çaba sarf etmez. Hayatın boyunca,otobüs garajlarında, gidene el sallayan sen. Senin de gidişin, kısmetin bu günmüş. Amma işte senin gidişine el sallayacak kimsen kalmamış bu şehirde. Sanki hiç doğmadın hiç yaşamadın. Amınakoyım.

Hiç yorum yok: