Hani diyorum ya çoğu zaman yıl olmuş 2017, tabi buralarda demiyorum. Kendi kısıtlı çevremde, bu ve buna benzer cümleleri sarf ediyorum. İşte böyle bir gecede; tabii geceyi tarif etmek gerekirse: 6. bira ile nerede lan bu çarşaf sonrasında. Limonlu taşaktan, tuzsuz sarhoş yavşağa varmaya bir durak kalmış vaziyette. Kurtuluş şavaşı ve Mohandas Karamçand Gandi araması yaparken, aslında zamanında bir yerlerde okumuştum. Gandi kurtuluş savaşı sonrasında Türk'lerin emperyalistleri Anadolu'dan sürmesi ile ilgili içinde mezar geçen bir şeyler söylemişti, bende bir yerlerde okumuştum.İşte o kafayla, Gandi'nin dediklerini ararken söylediği başka bir şey ilerideki megalomaniye sebep oldu.
"Zayıf insanlar affedemezler. Affetmek güçlülere has bir özelliktir."
İnsan ve doğal olarak bencil olduğum için kendimi düşündüm, ilk tabii kronolojik sıralamayla
90'ların sonunda: Tek günahı Karakolun kapısının önünden geçmek olan ben, bana ellerinde ki fiziksel ve psikolojik işkence imkanını sonuna kadar kullanan memur abilerini affeti.
İkibinlerin başında : Doğubayazıt'tan sırtını Ağrı dağına verdiğinde, sağında solunda leçellik dedikleri, bıçak keskinliğinde ki, volkanik kayalar, tam karşında küçük Ağrı dedikleri dağın göründüğü arazide, günlerce (saatlerce demiyorum.) mevzii diye gövdeyi attığımız üç taş arasından her kafamızı çıkardığımızda bize ve bana mermi sıkan terörist yada ne biçim orospu evladıysa hiç kinim yok afffetim.
İkibinlerin başından içinde bulunduğumuz bu güne kadar: Kalbimi 300 yerinden bin parçaya yıllar içinde toplayıp en sonunda amına koyan kadını varoluş nedenimi affettim. her ne kadar varlığım zerre sikinde olmasa da. Ben kendi payıma herşey için feragat ettim. Affetim.
Bu Beni güçlü insan yapmaz mı ? En azından Gandi'nin bahsettiği zayıf emparyalistlerden olmadığımı göstermez mi ?
