Bir boyalı kuş olarak geldim sandım hayata. Umut eden çok ve çok hayal kuran, saçımı kestirmeden hiç.
Yıllar geçti saçlarımı kestirdim. Bir ton kravatım oldu ama hiç adam olmadım . Sonra günlerden bir gün, düşünürken harman harman;
Asi kalamazdık yaşamaya ihtiyacımız vardı. Çalışmak zorunda, kafayı bulmak zorunda, dünyayı kurtarmak zorunda hissetmemiz gerek idi. Yavaş Yavaş hissediyorum yapmak zorunda olduklarımı. İçemediğime inandığım günler geride kalıyor. İçmek zorunda hissediyorum içmeliyim. Bir yolunu bulup kopup ayrılmak var olandan, gerçegimi arıyorum. Kırık dökük bir aşk masalını andırıyor. Herşey birini sevdiğimi düşündüğümle başladı. Ben kimi seviyorum hatırlamıyorum şimdi. En çok neyi, en çok kimi, en çok ne zamanı. Gidip gidip gelişim bundan. Belki gidiyorum geliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder