Durup Durup Tekrar Alevlenen Bir Sevda Bu Ensest Birazda: Taşınamaz Mallar Var mı Hala ?

25 May 2007

Taşınamaz Mallar Var mı Hala ?

- E işte hacı bir dönem daha kapanıyor. Onlar da sattı evlerini, gidiyorlar. Bakalım bizim sonumuz nereye varıcak. Yavaş yavaş işgal ettiler çocukluğumun geçtiği sokak parçalarını,
bebelik döneminden kalan son yeride sattılar. Yeni yerleşenler bileceklermi oranın bir tarihi olduğunu.Benim kısa tarihime karşı taraftan şahitlik ettiğini. Hacı çocukluğumu çaldılar. Artık mazim yok. Memleketimi ilk gören bir arkadaşa anlatamayacağım ben burda doğdum diye. Burada başladım cigaraya, burada ölecem diye.
Burda ölmek de anlamını yitiriyor...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Otobüs Duraklarında Bir Müptezel Şarkısı Bu Dillerdeki...

Osmanbey’den Taksime yürürken, Mavi Sakal şarkısı hep dilimde oluyor. Yanımda, bir zamanlardan beri ben olan elemanlarla arka sokaklarda usul usul ilerliyorum. Bir geçmişim var mı diye düşünerek ,bir amacım var mı? Bir diğerinin amacı ne? Günlerdir bu sokaklarda ilerliyorum. Bildiğim adresleri yeniden ziyaret, yanımda ben olan elamanlarla yada onlar olduğum adamlarla. Günler gelip geçiyor, soğuk sokaklarda, sigara içinde, bin bir yaşam fantezisi, ilerliyoruz. Bu şehir hayat veriyor bazen,bazen birbirimize kırdırıyor. Yaz olmalı, artık sıkmamalıyız diğerimizi, sonra yeniden ayılmak gerek; Minibüsten Zincirlikuyu’da indim. Yürüyorum,insanların ve araçların arasından, bir diğerine ulaşmak arzum. Bir diğeri yanımda şimdi. İlerliyoruz, Gayrettepe’den kentin kalbine doğru. Bir sigara uzatıyor, ‘Yakda gelsin’ suratına bakmadan sigarayı alıyorum, usta hareketler olarak nitelendirdiğim bir şekilde kalabalıklar arasında ateşliyorum sigarayı, sertçe bir duman asılıyorum, sigara ile birlikte yüzüne bakıyorum bir diğerinin ; Sırıtıyor, ‘Eee anlat?’ Hehehehehe diyebiliyorum sadece. Yürüyoruz sigaralar eşliğinde, bir ton şeyden bahsediyoruz,birbirimize çok gizli sırlar ifşaa etmişiz gibi oluyor bir süre, sonra yeniden taşak yapıyoruz. Gelmekte gecikene küfür ediyoruz. Maçka parkında,evimizin balkonundaymışız gibi hareket ediyoruz. Dönüyoruz, gelip geçenleri sınıflandırıyoruz; Manitacı, sap, kıro, eheheheh diye. Geç kalan gözüküyor ufuktan, nasıl bi ibnelik yapmalı diye düşünüyorum. Yapmıyorum, yapmıyoruz. 3 kutu Extra bira, üç ayrı müptezel, 3 değişik beyinde milyonlarca kafa ilerliyoruz. Şehrin göbeğine, Tünel bizi mutlu edebilir. Birimiz sinema eleştirmeni sürekli David Lynch filmlerinden bahsediyor, birimiz her boku bildiğini iddia ediyor, birimiz hiç bi şeyi siklemiyor, ilerliyoruz. Mulholland Dr. Hakkında herşeyi anladığımızı düşündüğü anda, ‘ filminde a.k. ,sinemayada sokayım’ diyor bir diğeri. Tekrar her şey tasak oluyor...